استراتژی پوزیشن تریدینگ چیست؟ + راهکارهای طلایی برای کسب موفقیت

در دنیای امروزی بازارهای مالی، اهمیت استراتژی‌ها بیش از پیش افزایش یافته است. یکی از روش‌های موثر و محبوب در این زمینه، استراتژی موسوم به پوزیشن تریدینگ است که بسیاری از سرمایه‌گذاران به آن روی آورده‌اند.

این روش به عنوان یک استراتژی درازمدت شناخته می‌شود و بر خلاف معاملات کوتاه‌مدت، تمرکز آن بر تحلیل بنیادی است و کمتر تحت تاثیر نوسانات قیمتی روزانه قرار می‌گیرد. به طور کلی، پوزیشن تریدینگ به عنوان یکی از روش‌های خاص و محبوب برای سرمایه‌گذاری و معامله دارایی‌های متنوع مورد توجه قرار گرفته است.

در این مقاله به معرفی و بررسی کامل پوزیشن تریدینگ (Position Trading) خواهیم پرداخت و هر آنچه درباره این استراتژی معاملاتی باید بدانید را شرح خواهیم داد.

پوزیشن تریدینگ (Position Trading) چیست

در مارکت های مالی، پوزیشن به میزان دارایی، سهام، یا ارزی که فرد در بازار دارد، اطلاق می‌شود. استراتژی‌های گوناگونی برای افزایش درآمد از این دارایی‌ها وجود دارد. یکی از محبوب‌ترین روش‌ها، حفظ پوزیشن برای مدت زمانی طولانی است تا ارزش آن افزایش یابد، که به آن حفظ طولانی مدت پوزیشن یا (Hold) می‌گویند.

یک روش دیگر، معامله این دارایی‌ها در دوره‌های زمانی مختلف است. این روش‌ها بر اساس زمان باز و بسته شدن پوزیشن‌ها به دو دسته‌ی بلند مدت و کوتاه مدت تقسیم می‌شوند.

پوزیشن تریدینگ، که دارای بزرگ‌ترین دوره زمانی است، دارای شباهت‌هایی با Hold کردن است. لذا، شناخت دقیق تکنیک‌های مخصوص پوزیشن تریدینگ برای بهره‌برداری موثر از این روش ضروری است. در حالی که پوزیشن تریدینگ و حفظ طولانی مدت پوزیشن در بسیاری از جنبه‌ها مشابه هستند، اما تفاوت اصلی در مدت زمان نگهداری پوزیشن و تمرکز بر روندهای کلیدی بازار است.

در پوزیشن تریدینگ، از اخبار بنیادی بازار استفاده می‌شود و برخی ابزارهای تحلیل تکنیکال نیز در تعیین زمان ورود به پوزیشن موثرند. این روش به کاهش تأثیر نوسانات بازار بر پوزیشن کمک می‌کند.

یک پوزیشن می‌تواند از چند ماه تا چندین سال باز بماند، و بسته به بازار مربوطه، شما ممکن است در طول یک سال چندین بار از این استراتژی استفاده کنید. بنابراین، آشنایی با این استراتژی در بازارهای متفاوت اهمیت دارد. همچنین، در هر معامله، لازم است که حد ضرر را در نظر بگیریم.

استراتژی پوزیشن تریدینگ در بازارهایی مانند بازار رمزارزها و فارکس، روشی است که در آن سرمایه‌گذاران به دنبال کسب سود درازمدت هستند، معمولا از چند ماه تا چند سال. در این روش، معامله‌گران بر اساس ارزش ذاتی دارایی معامله می‌کنند و تمرکزشان بر روند کلی بازار است، نه نوسانات کوتاه‌مدت. کلید موفقیت در پوزیشن تریدینگ، توانایی تشخیص به‌موقع زمان‌های مناسب برای ورود به و خروج از بازار است.

• مثالی ملموس از پوزیشن تریدینگ

در دوران شیوع ویروس کرونا، اقتصاد جهان دگرگون شد و فرصت‌های بی‌نظیری برای معامله‌گران در روش پوزیشن تریدینگ فراهم آمد. تریدرها در این دوره تشخیص دادند که عادات کاری و زندگی مردم دنیا تحت تأثیر این همه‌گیری در حال تغییر است. با توجه به این تغییرات، آنها توانستند از فرصت‌های بازار بهره‌برداری کنند. مثال بارز این موضوع شرکت نرم‌افزاری زوم است که در زمینه ویدئو کنفرانس فعالیت داشت.

با شیوع کرونا و تعطیلی بسیاری از مشاغل توسط دولت‌ها، کارها به سمت دورکاری روی آوردند. این تغییر رویکرد منجر به افزایش چشمگیر استفاده از نرم‌افزار زوم شد. کاربران بسیاری به دلیل دورکاری به استفاده از این نرم‌افزار روی آوردند.

با گسترش دورکاری در سراسر جهان، قیمت سهام شرکت زوم طی 9 ماه از حدود 70 دلار به تقریباً 600 دلار افزایش یافت، رکوردی بی‌سابقه در آن زمان. اما پس از آن، قیمت سهام شرکت دچار نوسان شد و به تدریج به حدود قیمت‌های ابتدایی سال 2020 بازگشت.

بنابراین معامله گرانی که توانستند از استراتژی Position Trading استفاده کنند و در زمان مناسب در سهام زوم سرمایه گذاری کردند، توانستند به سودهای چشمگیری دست یابند.

• پوزیشن تریدر کیست

پوزیشن تریدرها افرادی هستند که در جستجوی کسب سود بیشتر، پوزیشن‌های خود را برای مدت‌های طولانی حفظ می‌کنند و به جای بستن آن‌ها در کوتاه‌مدت، به دنبال یک استراتژی درازمدت هستند.

آن‌ها با تحلیل دقیق و نگاهی بلندمدت به بازار، وارد معاملات می‌شوند و گاهی اوقات برای چند هفته، چند ماه، یا حتی بیشتر در یک پوزیشن خاص می‌مانند.

این دسته از تریدرها به دنبال شناسایی تغییرات مهم در دیدگاه‌های اقتصادی مرتبط با سهام، شاخص‌ها، کالاها، ارزهای دیجیتال یا ارزهای فیات هستند. آن‌ها در پی یافتن فرصت‌هایی برای به حداکثر رساندن سود از یک دارایی معین می‌باشند.

بررسی مزایا و معایب پوزیشن تریدینگ

پوزیشن تریدینگ، یکی از روش‌های کلاسیک و جذاب معاملات در بازارهای مالی است که با مجموعه‌ای از مزایای خاص خود همراه است. در ادامه به چند نمونه از این مزایا اشاره می‌کنیم:

مزایا

سودآوری درازمدت: هدف اصلی پوزیشن تریدرها کسب سود از تغییرات بلند مدت بازار است، که اغلب به سود قابل توجهی در طولانی مدت منجر می‌شود.

کاهش سطح استرس: این روش نیاز به بررسی دائمی بازار ندارد و به همین دلیل استرس کمتری را به دنبال دارد. تریدرها نیازی به توجه روزانه به نوسانات بازار ندارند.

کم شدن هزینه‌ها: با جلوگیری از معاملات پی‌در‌پی، هزینه‌های مربوط به کمیسیون و دیگر هزینه‌های معاملاتی کاهش می‌یابد.

امکان کسب سود مرکب: تریدرها می‌توانند سودهای خود را در طول زمان دوباره سرمایه‌گذاری کنند و به این ترتیب سود مرکب بیشتری کسب نمایند.

تمرکز بر تحلیل فاندامنتال: این روش اغلب بر تحلیل بنیادی متمرکز است، که به تصمیم‌گیری دقیق‌تر و آگاهانه‌تر در سرمایه‌گذاری کمک می‌کند.

کاهش واکنش‌های احساسی: با دوری از نوسانات کوتاه‌مدت بازار و نگاهی بلندمدت‌تر، معامله‌گران دچار واکنش‌های احساسی کمتری می‌شوند.

بهره‌وری زمانی: پوزیشن تریدینگ به دلیل نیاز نداشتن به نظارت دائمی بر بازار، یک استراتژی موثر زمانی است. تریدرها می‌توانند با یک بار سرمایه‌گذاری، در نهایت پس از مدتی سود خود را دریافت نمایند.

پوزیشن تریدینگ، هرچند با مزایایی همراه است، اما معایب خود را نیز دارد. در ادامه به برخی از اصلی‌ترین چالش‌های این روش اشاره می‌شود:

معایب

بازار غیرقابل پیشبینی: غیرقابل پیشبینی بودن بازارهای مالی و تغییرات ناگهانی روندها می‌تواند به ضرر معامله‌گران پوزیشن تریدینگ تمام شود. این معامله‌گران غالباً برنامه‌ریزی بلندمدت دارند و گرچه تلاش می‌کنند تا سودهای آتی را پیش‌بینی کنند، گاهی بازار غیرقابل پیش‌بینی عمل می‌کند.

ریسک سقوط بازار: تریدرهای پوزیشن با خطر نگه‌داری سهامی که ارزش خود را از دست داده‌اند برای مدت طولانی روبرو هستند، که می‌تواند منجر به زیان‌های قابل توجه شود.

فرصت سوزی: نگه‌داشتن یک پوزیشن برای مدت طولانی ممکن است باعث از دست دادن فرصت‌های دیگر بازار شود، به خصوص هنگامی که تریدر تمرکز خود را فقط روی یک پوزیشن قرار داده باشد.

نیاز به سرمایه قابل توجه: پوزیشن تریدینگ معمولاً به سرمایه‌گذاری اولیه بالا نیاز دارد که برای همه تریدرها امکان‌پذیر نیست.

کمبود نقدینگی: در مواردی که تریدرهای پوزیشن نیاز به فروش سریع سهام خود دارند، ممکن است با مشکل کمبود نقدینگی روبرو شوند، زیرا در سهام بلندمدت، میزان معاملات معمولاً کمتر است.

ضرورت مدیریت ریسک دقیق: این معامله‌گران باید استراتژی‌های خروج و مدیریت ریسک مشخصی داشته باشند تا زیان‌های احتمالی خود را کاهش دهند.

تأثیرات عوامل بیرونی: عوامل خارجی مانند تغییرات سیاسی یا اقتصادی می‌توانند تأثیرات قابل توجهی بر بازار داشته باشند و خارج از کنترل تریدرها باشند.

تفاوت پوزیشن تریدینگ و تریدینگ پوزیشن

یکی از اشتباهات رایج در میان مبتدیان بازارهای مالی به جای هم قرار دادن این دو اصطلاح است، تا بدین جای مقاله با پوزیشن تریدینگ که یک استراتژی کارآمد و کم ریسک در معاملات است آشنا شده ایم، اما تریدینگ پوزیشن چیست؟ تریدینگ پوزیشن همان موقعیت معاملاتی تریدرها است که بسته به روند قیمتی به سه دسته تقسیم می شود که شامل موقعیت فروش (Sell Position)، موقعیت خرید (Long Position) و موقعیت خنثی می باشد.

• پوزیشن Long

پوزیشن لانگ یا خرید، شامل خریداری سهام، ارز دیجیتال، قرارداد آپشن و غیره است. سود این پوزیشن‌ها با افزایش قیمت دارایی به دست می‌آید. مثلاً، خرید 3 بیت کوین نشان‌دهنده یک پوزیشن لانگ است، به این معنی که تریدر انتظار دارد قیمت بیت کوین افزایش یابد.

پوزیشن لانگ معمولاً زمانی انتخاب می‌شود که معامله‌گر اعتقاد دارد دارایی کمتر از ارزش واقعی‌اش قیمت‌گذاری شده و پتانسیل برای رشد دارد. این نتیجه‌گیری بر اساس عواملی مانند خبرهای مثبت، روندهای بازار و غیره شکل می‌گیرد.

• پوزیشن Short

پوزیشن شورت یا فروش، به معنی فروش یک دارایی است و وقتی دارایی زیربنایی کاهش قیمت داشته باشد سود می‌کند. فروش 3 بیت کوین نشان‌دهنده پوزیشن شورت است، به این معنی که تریدر انتظار دارد قیمت بیت کوین کاهش یابد.

پوزیشن‌های شورت غالباً وقتی انتخاب می‌شوند که معامله‌گر اعتقاد دارد دارایی معینی بیش از ارزش واقعی‌اش قیمت‌گذاری شده و پتانسیل کمی برای رشد دارد.

• پوزیشن خنثی 

پوزیشن خنثی (Delta Neutral)، یک استراتژی است که در آن تریدر به جهت حرکت بازار یا قیمت دارایی بی‌توجه است. این استراتژی بر پایه سودآوری از عواملی مانند نرخ بهره و زوال زمانی استوار است.

مثلاً، یک معامله‌گر می‌تواند با هم‌زمان نگه‌داشتن قراردادهای آپشن خرید و فروش یک دارایی، پوزیشن خنثی بگیرد. در این حالت، اگر قیمت دارایی بطور قابل توجهی تغییر کند، تریدر سود کسب کرده و اگر قیمت ثابت بماند، زیان خود را محدود می‌کند.

باید توجه داشته باشید که Position Trading و Trading Position دو مفهوم کاملا متفاوت هستند و نباید آن ها را با یکدیگر اشتباه کنید.

پوزیشن تریدینگ و تنوع مناسب ابزارهای معاملاتی

پوزیشن تریدرها در استراتژی‌های خود از ابزارهای متنوعی که در بازارهای مالی کاربرد دارند، استفاده می‌کنند. این تریدرها معمولاً به دنبال بازارهایی با نقدینگی بالا هستند تا بتوانند در مقابل نوسانات ناشی از اخبار، ثبات بیشتری داشته باشند.

در حقیقت، بازارهای با نقدینگی کمتر ممکن است تحت تأثیر اخبار، نوسانات بیشتری را تجربه کنند، اما بازارهای با نقدینگی بالا این امکان را فراهم می‌کنند که تریدرها در مواجهه با اخبار، فرصت‌های بیشتری برای حفظ ثبات داشته باشند. محبوب ترین ابزارهای معاملاتی که از استراتژی پوزیشن تریدینگ در آن ها استفاده می شود عبارت اند از:

• سهام شرکت ها

قراردادهای مابه التفاوت یا CFDها یکی از ابزارهای پرکاربرد در میان پوزیشن تریدرها هستند، به ویژه برای معامله سهام شرکت‌ها. این سهام‌ها به طور کلی در مقایسه با بازارهای پرنوسان مانند رمزارزها و فارکس، ثبات بیشتری دارند. وجود نوسانات کمتر در بازارهای سهام سنتی به پوزیشن تریدرها امکان می‌دهد که استراتژی‌های سرمایه‌گذاری بلندمدت‌تری را دنبال کنند.

البته، لازم به ذکر است که در این بازارها نیز ریسک‌های معاملاتی وجود دارد. به عنوان مثال، انتشار اخبار منفی در مورد یک شرکت می‌تواند باعث نوسانات قابل توجهی در قیمت سهام آن شرکت شود.

بنابراین، اگر به دنبال سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت هستید، مهم است که به این مسائل توجه کنید و استراتژی‌های مدیریت ریسک مناسبی را اتخاذ نمایید.

• CFD های فارکس

بازار فارکس، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازارهای مالی جهانی، محلی برای معامله ارزهای مختلف توسط افرادی از سراسر دنیا است. این بازار، با توجه به مشارکت گسترده در اقتصادهای ملی مختلف، فرصت‌های هیجان‌انگیزی را برای معامله‌گران فراهم می‌آورد.

استفاده از CFDها در فارکس به تریدرها امکان می‌دهد که با ارزهایی چون یورو، دلار و ین معامله کنند. با این حال، به دلیل نوسانات شدیدی که در بازار فارکس وجود دارد، این جفت ارزها گاهی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند. رویدادهای اقتصادی و سیاسی می‌توانند تأثیر مستقیمی بر روندهای طولانی‌مدت در این بازار داشته باشند و به همین دلیل، معامله‌گران باید به تحلیل‌های دقیق و مدیریت ریسک توجه کنند.

• شاخص ها

CFD شاخص‌ها به تریدرها فرصت می‌دهند تا در بازارهای سهام مختلف در سراسر جهان فعالیت کنند. به عنوان نمونه، اگر پیش‌بینی کنید که بازار سهام استرالیا با کاهش روبرو خواهد شد، می‌توانید روی شاخص AUS200 پوزیشن شورت ایجاد کنید.

در مقابل، اگر فکر می‌کنید که بازار سهام فرانسه در حال رشد است، پوزیشن لانگ روی شاخص FRANCE گزینه‌ای مناسب خواهد بود. این نوع معاملات به تریدرها این امکان را می‌دهد که بدون نیاز به انتخاب سهام خاص یک شرکت، در دینامیک‌های کلی بازارهای ملی معامله کنند.

• کامودیتی ها

بازارهای CFD کامودیتی‌ها، گزینه‌ای ایده‌آل برای کسب سود از معامله کالاهایی نظیر نفت خام و طلا فراهم می‌کنند. این نوع بازارها به تریدرها اجازه می‌دهند تا بدون نیاز به خرید مستقیم قراردادهای آتی یا فیوچرز، از روندهای صعودی و نزولی قیمتی کالاها سود ببرند.

به عبارت دیگر، در بازارهای CFD کامودیتی‌ها، معامله‌گران قادرند اندازه پوزیشن‌های خود را با توجه به حجم حساب معاملاتی و سطح ریسک‌پذیری خود تنظیم کنند، و بر اساس این تنظیمات، استراتژی‌های معاملاتی خود را پیش ببرند.

مهمترین ابزار برای استفاده بهینه از پوزیشن تریدینگ

یکی از ابزارهای کلیدی برای پوزیشن تریدرها، تحلیل بنیادی است. این تریدرها عموماً بر اساس ارزیابی‌های بنیادی خود دارایی‌ها را برای مدت‌های طولانی نگه می‌دارند. در تحلیل بنیادی، مواردی مانند عرضه و تقاضا، وضعیت اقتصادی، سودآوری شرکت‌ها، سود سهام، و معاملات بین‌المللی توسط تریدرها مورد بررسی قرار می‌گیرند.

به عنوان مثال، کاهش تقاضا برای کالایی مانند مس از سوی چین می‌تواند فشار نزولی قابل توجهی بر دلار استرالیا وارد کند، چرا که استرالیا یکی از بزرگترین صادرکنندگان مس به چین است.

از سوی دیگر، تحلیل تکنیکال نیز به تریدرها کمک می‌کند تا روند قیمت دارایی‌ها را شناسایی کنند و در زمان مناسب وارد یا خارج از موقعیت معاملاتی شوند. این روش تحلیل می‌تواند به عنوان یک ابزار تایمینگ عمل کند و به تریدر نشان دهد چه زمانی وارد یا خارج شدن از یک دارایی بهینه است.

به طور خلاصه، ترکیب تحلیل بنیادی و تکنیکال به تریدرها کمک می‌کند تا یک استراتژی معاملاتی جامع تر و مؤثرتر داشته باشند. این دو شیوه تحلیل به طور مکمل یکدیگر عمل می‌کنند و برای دستیابی به نتایج مطلوب، استفاده همزمان از هر دوی آنها توصیه می‌شود.

تکنیک های طلایی برای استفاده در پوزیشن تریدینگ

پوزیشن تریدرها از چندین تکنیک مهم در تحلیل‌های خود استفاده می‌کنند که شامل تحلیل فاندمنتال و تحلیل تکنیکال می‌شود. در زیر به برخی از این تکنیک‌ها اشاره می‌کنیم:

• میانگین متحرک 50 روزه

این اندیکاتور که در بین پوزیشن تریدرها رایج است، به همراه میانگین‌های متحرک 100 و 200 روزه که مضربی از 50 هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این میانگین‌های متحرک می‌توانند روندهای بلندمدت را نشان دهند و عبور یک میانگین متحرک از دیگری نشانه شروع یا پایان یک روند بلندمدت است.

• اصلاح قیمت‌ها

اصلاح قیمت یعنی کاهش موقت قیمت در جهت مخالف با روند کلی. پوزیشن تریدرها از این اصلاحات برای افزایش سود خود استفاده می‌کنند، مثلاً با فروش در ابتدای اصلاح و خرید مجدد در پایین‌ترین نقطه آن. برای اجرای این تکنیک، اندیکاتورهایی مانند فیبوناچی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

• سطوح حمایت و مقاومت

شناسایی سطوح حمایت و مقاومت نیازمند تحلیل دقیق رفتار بازار است. اندیکاتورهایی مانند فیبوناچی در شناسایی این سطوح به کار می‌روند. تغییر سطوح حمایت به مقاومت و بالعکس در روندهای صعودی و نزولی، برای پوزیشن تریدرها حیاتی است.

• شکست روند

شکست‌های روند برای پوزیشن تریدرها اهمیت زیادی دارند زیرا نشان‌دهنده تغییر روند بعدی بازار هستند. شکست سطح مقاومت یا حمایت می‌تواند نشان‌دهنده فرصت مناسب برای ورود به معامله باشد.

نکات کلیدی برای شروعی موفق در پوزیشن تریدینگ

برای توسعه استراتژی معاملاتی به عنوان یک پوزیشن تریدر، مراحل زیر را در نظر بگیرید:

انتخاب دارایی یا ابزار معاملاتی: تصمیم بگیرید که آیا قصد دارید با دارایی‌های اصلی مانند سهام و کالاها یا با مشتقات مانند CFDها کار کنید.

یادگیری در زمینه تحلیل بنیادی و تکنیکال: دانش و تسلط بر این دو نوع تحلیل به شما کمک می‌کند تا از طیف گسترده‌ای از ابزارها برای فهم بهتر پویایی‌های بازار استفاده کنید.

تعیین نقاط ورود و خروج: تصمیم بگیرید که در چه نقطه‌ای قصد دارید وارد بازار شوید و در چه نقطه‌ای قصد دارید از بازار خارج شوید.

آگاهی از احتمال وقوع روند معکوس: با توجه به اینکه پوزیشن تریدرها ممکن است موقعیت‌های خود را برای مدت طولانی حفظ کنند و نوسانات کوچک بازار را نادیده بگیرند، ضروری است که از احتمال تغییر جهت روندها آگاه باشند تا از زیان‌های احتمالی جلوگیری شود.

در استراتژی‌های پوزیشن تریدینگ، چندین خطر معمول وجود دارد که معامله‌گران باید از آنها آگاه باشند:

عدم توانایی در تشخیص تغییرات سریع روند: ناتوانی در شناسایی تغییرات ناگهانی در روندهای بازار می‌تواند منجر به زیان‌های قابل توجهی شود.

ریسک‌های معاملات اهرمی: استفاده از اهرم در معاملات می‌تواند خطرناک باشد، به ویژه در مواقعی که قیمت دارایی‌ها به طور ناگهانی کاهش می‌یابد، زیرا می‌تواند کل سرمایه معامله‌گر را از بین ببرد.

عدم توجه به تخصیص دارایی: برخی معامله‌گران به خطرات ناشی از قرار دادن تمام سرمایه‌شان در یک دارایی یا بازار خاص بی‌توجه هستند، که این می‌تواند به زیان‌های بزرگی منجر شود.

گم شدن در دوره‌های طولانی بازار: بسیاری از معامله‌گران در دوره‌های طولانی مدت بازار از تغییر روند غافل می‌شوند و به سیگنال‌های هشداردهنده توجه نمی‌کنند، که این مسئله می‌تواند سرمایه آنها را در معرض خطر بیشتری قرار دهد.

انواع استراتژی های تحلیلی مؤثر در پوزیشن تریدینگ

در پوزیشن تریدینگ، چندین استراتژی کلیدی وجود دارد که معامله‌گران می‌توانند از آنها استفاده کنند:

• استراتژی تحلیل تکنیکال

این رویکرد بر تحلیل نمودارها برای شناسایی روند بلندمدت قیمت دارایی متمرکز است. در این روش، عواملی چون قیمت، حجم معاملات و قدرت نسبی مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند و تصمیمات معاملاتی بر پایه رفتار روند قیمت اتخاذ می‌شوند.

• استراتژی تحلیل بنیادی

این استراتژی بر ارزیابی عوامل بنیادی تأکید دارد که ممکن است به افزایش قیمت دارایی منجر شوند. این رویکرد عمدتاً بر جنبه‌های کیفی و تغییرات ساختاری در شرایط اساسی کسب‌وکار متمرکز است.

• استراتژی ترکیبی تکنوبنیادی

این استراتژی هم تحلیل تکنیکال و هم تحلیل بنیادی را در بر می‌گیرد. در این رویکرد، از نمودارها برای بررسی رفتار قیمت و اصول بنیادی برای بررسی تغییرات بلندمدت استفاده می‌شود. معامله زمانی انجام می‌شود که تحلیل قیمت با تغییرات بنیادی هماهنگ باشد.

این استراتژی‌ها اغلب شامل استفاده از غربالگری‌های تکنیکال و بنیادی برای شناسایی فرصت‌های معاملاتی هستند. معامله‌گران در تدوین استراتژی‌های خود می‌توانند قوانین ورود و خروج و همچنین قوانین توقف ضرر را مشخص کنند. همچنین، معامله‌گران باید پایه سرمایه و تجربه بازار خود را در نظر بگیرند.

به عنوان بخشی از استراتژی مدیریت ریسک، معامله‌گران پوزیشن می‌توانند از قوانین استاپ لاس و تخصیص سرمایه استفاده کنند تا از زیان های سنگین در شرایط نامطلوب بازار جلوگیری کنند. در حالی که در سایر استراتژی‌ها، حد ضررها معمولاً محدود هستند، در پوزیشن تریدینگ، معامله گران می‌توانند از استاپ لاس های گسترده‌تری برای انطباق با نوسانات کوتاه‌مدت بازار استفاده کنند.

پوزیشن تریدینگ Vs سوئینگ تریدینگ (نوسان گیری)

پوزیشن تریدینگ و سوئینگ تریدینگ دو رویکرد متفاوت معاملاتی در معاملات بازارهای مالی هستند که هر کدام ویژگی‌های منحصر به فردی دارند:

• پوزیشن تریدینگ

این نوع معامله برای مدت طولانی‌تری طراحی شده است، اغلب چند ماه یا حتی سال‌ها. معامله‌گران در این روش بر اساس تحلیل‌های بنیادی دارایی‌ها را نگه می‌دارند، به دنبال چشم‌اندازهای بلندمدت و سودآوری شرکت‌ها هستند. این روش مستلزم صبر و اعتماد به تحلیل خود و کمتر تحت تأثیر نوسانات کوتاه‌مدت قرار می‌گیرد.

• سوئینگ تریدینگ (نوسان‌گیری)

این استراتژی بر دوره‌های زمانی کوتاه‌تر مانند چند روز تا چند هفته تمرکز دارد. معامله‌گران در این روش به دنبال بهره‌برداری از نوسانات قیمت‌ها در بازه‌های کوتاه‌مدت هستند و معمولاً از تحلیل‌های تکنیکال برای تشخیص الگوهای نمودار استفاده می‌کنند.

• تفاوت در سرمایه و رویکرد

در حالی که پوزیشن تریدینگ ممکن است نیاز به سرمایه‌گذاری‌های بزرگ‌تر داشته باشد، سوئینگ تریدینگ اغلب با سرمایه‌های کوچک‌تر و معاملات متعدد و مکرر انجام می‌شود.

با توجه به این تفاوت‌ها، معامله‌گران باید استراتژی‌های خود را بر اساس تجربه، سبک معاملاتی و ترجیحات شخصی خود انتخاب کنند. هر دو استراتژی نیازمند دانش و درک عمیق از بازارها و ابزارهای تحلیلی می‌باشند.

کلام آخر

در نتیجه پوزیشن تریدینگ یک نوع استراتژی است که شامل حفظ موقعیت‌های معاملاتی برای دوره‌های زمانی طولانی‌تر می‌شود و این روش را از سایر استراتژی‌های کوتاه‌تر مثل معاملات روزانه و سوئینگ تریدینگ (نوسان‌گیری) متمایز می‌کند. معامله‌گران پوزیشن تریدینگ از طیف وسیعی از ابزارهای معاملاتی، از جمله سهام و CFDها استفاده می‌کنند.

یک معامله‌گر حرفه ای پوزیشن تریدینگ از ترکیبی از تحلیل‌های تکنیکال و بنیادی، به همراه تحقیق دقیق، برای تهیه طرح معاملاتی خود بهره می‌برد.با این حال، پوزیشن تریدینگ دارای چالش‌ها و خطرات خاص خود است. هر چه مدت زمان نگهداری یک موقعیت طولانی‌تر باشد، احتمال اینکه بازار بر خلاف جهت مورد نظر معامله‌گر حرکت کند، افزایش می‌یابد، در نتیجه خطر زیان نیز بالاتر می‌رود.

به همین دلیل، پوزیشن تریدرها باید تحقیق و بررسی کافی انجام دهند، همیشه احتمال حرکت بازار در جهت مخالف خود را در نظر بگیرند و هرگز با سرمایه‌ای بیش از حدی که می‌توانند از دست بدهند، وارد معامله نشوند.