نقش وال استریت در بورس جهانی

نقش وال استریت در بورس:

وال استریت نام خیابانی در منهتن نیویورک بین منطقه ی برادوی و ایست ریور است. بزرگترین بازار بورس نیویورک در این خیابان قرار دارد و بازار بورس آمریکا و بازار بورس تجاری نیویورک نیز در وال استریت واقع شده است. در گذشته تقریبا همه ی مبادلات مالی در نیویورک انجام میشد و یا ارتباط مستقیم با این شهر داشته است. اکثر شرکت های مالی در این خیابان حضور داشتند و حتی شرکت هایی که در مکانی دیگر حضور داشتند فعالیتهایشان با این مکان ارتباط مستقیمی داشت. به علت تغییرات جمعیتی و جابجایی ثروت از شمال شرقی آمریکا به سمت غرب و جنوب ، و نیز با پیشرفت تکنولوژی این فعالیتها از این شهر خارج شده است اما همچنان مبدا مبادلات در وال استریت قرار دارد.

همانطور که گفته شد اکنون دیگر وال استریت تنها مرکز مالی جهان نیست و نواحی دیگری از جهان از لحاظ مبادله اوراق بهادار اهمیت پیدا کرده است. با این حال نقش وال استریت در بورس جهانی انکار ناپذیر است. از جمله مکانهای مهم مراکز مالی ; لندن، فرانکفورت، توکیو و برخی شهرهای دیگر دنیا هستند . اما انتشار و مبادله سهام و قرضه همچنان دو مورد از مهمترین فعالیتهای انجام شده در وال استریت هستند. ابزارهای مالی جدید مثل اختیارهای خرید، اختیارهای فروش، وارانت ها، تراست های سرمایه گذاری و قراردادهای آتی  در وال استریت معامله میشوند.

بیشتر فعالیت های اصلی وال استریت توسط دولت فدرال قانون گذاری میشوند ولی اکثر نهادهای مالی در این منطقه دارای مالکیت خصوصی هستند.  نهادهایی مثل بانکهای تجاری، معامله گران اوراق، بازارهای سهام، کارگزاری ها و بانک های سرمایه گذاریب جزو این نهادها هستند. شعبه ی نیویورک سیستم فدرال رزرو همیشه اوراق خزانه ایالات متحده آمریکا را به مزایده میگذارد و سیاست پولی دولت را اجرا میکند. فعالیت های فدرال رزرو تاثیر زیادی بر نرخ بهره و تورم و قیمت اوراق بهادار میگذارد.

وال استریت و شرکت های خارجی

بسیاری از شرکتهای خارجی نیز در وال استریت حضور دارند . زیرا نهادهای مالی به منظور برآوردن نیازهای تجاری این مشتریان به حضور در خارج از کشور هم نیاز دارند. بسیاری از این شرکتهای خارجی جزو سرمایه گذاران اصلی بازار سهام و اوراق قرضه آمریکا محسوب می شوند.  در شهرهایی مثل شیکاگو، سانفرانسیسکو، لس آنجلس و فیلادلفیا نیز بازارها و بورس های مالی مشابهی وجود دارند اما در مقیاسی کوچکتر. بسیاری از مبادلات این بازار به جای انجام در مکانی فیزیکی، از طریق اینترنت و یا تلفنی انجام میشوند. سرمایه ای که از مبادلات وال استریت به دست می آید به کسب و کارها و دولت ها اجازه ی تولید محصول و ساختمان سازی و ارائه خدمات و ایجاد شغل میدهد. اشخاصی که در این بازارها فعالیت می کنند مطمئن هستند که این نوع سرمایه گذاری می تواند بدون مشکل خاصی به سرمایه گذاری دیگری فروخته شود. اگر وال استریت نباشد، جمع آوری سرمایه توسط شرکت ها بسیار مشکل و پر هزینه خواهد بود.

مراکز مالی و اتصال آنها به یکدیگر

کشورهای پیشرفته و توسعه یافته ای که اقتصاد سرمایه داری دارند باید راهی برای اتصال اشخاص و سازمان هایی که سرمایه اضافی دارند پیدا کنند تا بتوانند با دیگر سازمانهایی که نیاز به سرمایه دارند متصل شوند. یک سری مراکز مالی در دنیا هستند که این نوع خدمات را فراهم می کنند و رقیب وال استریت هستند. جالب است بدانید که دولتها و شرکتهای خارجی برای افزایش سرمایه در ایالات متحده به وال استریت می آیند و همچنین شرکت های آمریکایی برای افزایش سرمایه خود از بازارهای خارجی استفاده می کنند. گاهی شرکت های آمریکایی به علت اینکه نرخ بهره در اروپا و آسیا کمتر است مجبور به استقراض شوند. بازارهایی مثل هنگ کنگ، لندن، توکیو، تورنتو و فرانکفورت با وال استریت در رقابت هستند. اما بورس های مهم دیگری هستند که در نقاط دیگری از دنیا قرا دارند مثل کره، تایوان، آمستردام، میلان و زوریخ. کشورهای در حال توسعه نیز مثل چین، مجارستان، لهستان و روسیه نیز هستند. اکثر کشورها مثل ایالات متحده دارای بیش از یک بورس هستند مثل ژاپن که هشت بورس سهام دارد و کشور سویس که دارای سه بورس است.